بسم الله الرحمن الرحیم

شاید این موضوع را شنیده باشید که در در زمان ظهور سرور کائنات حضرت حجه بن الحسن روحی و ارواحنا له الفدا عده ی خاصی از افراد رجعت می کنند و به عبارتی دیگر رجعت به عده ی خاصی از انسان ها اختصاص دارد و همگانی نیست؛ رجعت ختصاص به مؤمنان صالح‌‏العملى دارد که در یک مرحله عالى از ایمان قرار دارند و همچنین کفار و طاغیان ستمگرى که در مرحله منحطى از کفر و ظلم قرار دارند، امام صادق(علیه‌السلام) فرمود: «رجعت جنبه عمومی ندارد، بلکه اختصاص به کسانی دارد که به ایمان کامل و شرک خالص رسیده باشند».[1] سوالی که در ذهن خوانندگاه محترم ایجاد می شود این است که بازگشت مجدد این گروه به زندگی دنیا به چه هدفی است؟ آیا هدف خاصی وجود دارد؟

 چنین به نظر مى‌‏رسد که بازگشت مجدد این دو گروه به زندگى دنیا به منظور تکمیل یک حلقه تکاملى گروه اول و چشیدن کیفر دنیوى گروه دوم است.
به تعبیر دیگر گروهى از مؤمنان خالص که در مسیر تکامل معنوى با موانعی در زندگى خود روبرو شده‌‏اند و تکامل آن‌ها ناتمام مانده است حکمت الهى ایجاب مى‏‌کند که سیر تکاملى خود را از طریق بازگشت مجدد به این جهان ادامه دهند، شاهد و ناظر حکومت جهانى حق و عدالت باشند و در بناى این حکومت شرکت جویند، چرا که شرکت در تشکیل چنین حکومتى از بزرگترین افتخارات است.

چنانچه امام صادق(علیه‌السلام) می‌فرماید: «هر مؤمنی که کشته شود به دنیا برمی‌گردد، تا بعد از زندگی مجدّد به مرگ طبیعی بمیرد و هر مؤمنی که مرده باشد به دنیا برمی‌گردد تا کشته شود [و به ثواب شهادت برسد]».[2] و بعکس گروهى از منافقان و جباران سرسخت علاوه بر کیفر خاص خود در رستاخیز باید مجازات‌هائى در این جهان، نظیر آنچه اقوام سرکشى مانند فرعونیان و عاد و ثمود و قوم لوط دیدند ببینند، و تنها راه آن رجعت است.

از امام کاظم(علیه‌السلام) نقل شده که فرمود:

«مردمی که مرده‌اند به دنیا بازگشت خواهند کرد، تا انتقام خود را بگیرند، به هر کس آزاری رسیده به مثل آن قصاص می‌کند و هرکس خشمی دیده، به مانند آن انتقام می‌گیرد. هرکس کشته شده، قاتل را به دست خود به تقاص خون خود می‌کشد و برای این منظور دشمنان آنان نیز به دنیا برمی‌گردند تا آن‌ها خون ریخته شده خود را تلافی کنند و بعد از کشتن آن‌ها سی ماه زنده می‌مانند، سپس همگی در یک شب می‌میرند، در حالی که انتقام خون خود را گرفته و دل‌هایشان شفا یافته است، دشمنان آن‌ها به سخت‌ترین عذاب دوزخ مبتلا می‌شوند».[3]

بنابراین، هدف از بازگشت مجدد این دو گروه، تکمیل یک حلقه تکاملی برای دسته اوّل و تنزل به پست‌ترین درجه ذلّت برای دسته دوم است و با توجه به این‌که رجعت عمومی نیست و اختصاص به مؤمنان خالص و کافران محض دارد، معلوم می‌شود که این دو مورد از حکمت‌های اساسی رجعت است.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

[1]. ضمیری، محمدرضا، رجعت، ص 55، تهران، نشر موعود، چاپ دوم، 1380ش
[2]. بحار الانوار، ج 53، ص 40
[3]. دوانی، علی، مهدی موعود، ج 13، ص 1188، تهران، دار الکتب الاسلامیه.